Η τέχνη δεν είναι πριγκίπισσα σ'ένα χρυσό κλουβί...

Καλησπέρα και πάλι φίλοι-ες αναγνώσtρiες αυτού του ιστολογίου!Σας καλωσορίζω και πάλι στο ιστολόγιο με ένα αφιέρωμα στη σπουδαία Ισπανίδα σοπράνο με υψηλών προδιαγραφών ρεπερτόριο βεβαίως βεβαίως,σε απευθείας μετάδοση απο τη σκάλα του Μιλάνου,πριν πέσει απ'τη σκάλα...
.
Συνεχίζουμε με την θεατρική ανάγνωση του ποιήματος του Κώστα Ουράνη,εκπροσώπου του ελληνικού ρομαντισμού στην ποίηση του Μεσοπολέμου,ας απολαύσουμε λοιπόν το ποίημα ''Άδεια ζωή'',να αποκτήσουμε λίγο αυτοκτονική διάθεση γιατί πολύ χαμογελάσαμε και σήμερα..
Για να μην νικηθούμε λοιπόν κι εμείς χωρίς να πολεμήσουμε,όπως ανέφερε ο προσφιλής μας ποιητής ας εκθέσω κάποιες απόψεις ''περί της μούσας''του Αρχαίου ποιητή.Τα αποσπάσματα της καλλιτεχνικής δημιουργίας που ανάρτησα(όσο αιρετικό και να ακουστεί θα τα έκλεινα σε ένα χρονοντούλαπο και θα ξεπρόβαλαν μόνο όταν θα είχα την ανάγκη απο λίγη ψυχική ηρεμία για να με πάρει γλυκά ο Μορφέας.Σε αντίθεση με τον όποιο κουλτουριάρη φίλο μου που ξυπνάει με Μότσαρτ,διαβάζει κατόπιν την εφημερίδα του,πηγαίνει στην δουλίτσα του(χωρίς να απεργεί ποτέ)και εν συνεχεία επιστρέφει για νάνι στο σπιτάκι του(μια βιλίτσα μωρέ κι αυτός ο άνθρωπος του Θεού(που είναι μόνο Χριστιανός και ορθόδοξος),μια βιλίτσα με κήπο και θέα στη θάλασσα διαθέτει!'Αλλωστε πρεσβεύει την ακόλουθη άποψη οτι''όλοι οι άνθρωποι,δεδομένης της οσότητας,πρέπει να διαθέτουν την Ίδια βίλα).

Συνεπώς,μετα απο πολύ χασομέρι σκέφτηκα πώς την τέχνη την κλέινουν σ'ένα γυάλινο κλουβί και την καθιστούν ''διασκέδαση για τους ευαίσθητους,ευγενείς και καθόλα ευσυνείδητους πολίτες(που κάθονται στην πρώτη σε παρακαλώ πάντα θέση του Μεγάρου Μουσικής στο κονσέρτο για πιάνο νούμερο 150 του Bach!Αρκετά μ'αυτές τις ανοησίες τους!

Η τέχνη πρέπει να βγεί στον δρόμο,στον απλό κόσμο(ίσως τότε να κλείσουν λίγο την TV),να βγάλουν τα κουστούμια και τις γραβάτες τους οι δήθεν άνθρωποι της κουλτούρας και να καταλάβουν πως ο πολιτισμός είναι προιόν λαικής ζήμωσης και οχι των σαλονιών.Εύχομαι να μάθουμε να ζούμε.Και απευθύνομαι στον μέσο πολίτη.Πέταξε την εικόνα σου στα σκουπίδια και την ψευτοκουλτούρα,που σου χαρίζει ένα επίπεδο στην κοινωνία,και δώρισε κύριε σπουδαίε καλλιτέχνη την μουσική σου,το βιολί σου στον φτωχο,ίσως τότε να αποκτήσεις αισθητική παιδεία!